Όταν μπαίνει για πρώτη φορά στην Όπερα του Μονπελιέ, ο δεκατριάχρονος Βικτόρ δεν ξέρει τίποτα για μουσική. Επίσης, δεν γνωρίζει τον πατέρα του, Σαμουέλ Ροβινσκί, ο οποίος βρίσκεται εκεί για να διευθύνει την 6η Συμφωνία του Μάλερ. Ο Βικτόρ ξεκινά να τον παρακολουθεί από απόσταση και ανακαλύπτει έναν καινούριο κόσμο… εκείνον της πρόβας.
Όταν η Νάντια, η μητέρα του τον ενημερώνει ότι θα πρέπει να αφήσουν το σπίτι τους στην παραλία, ο Βικτόρ αρχίζει να ανησυχεί, τόσο για την ίδια, καθώς θεωρεί ότι κάτι του κρύβει, όσο και για την Λούνα, την Ισπανίδα γειτόνισσά του, την οποία έχει ερωτευτεί. Στην προσπάθεια του να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, ο Βικτόρ αποφασίζει να αποκαλυφθεί στον πατέρα του για πρώτη φορά…

Η Αλίξ Ντελαπόρτ επιστρέφει με τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της για να διηγηθεί μια ιστορία ενηλικίωσης, με ψυχραιμία και ρεαλισμό.
Ο τίτλος της ταινίας αναφέρεται στο φινάλε της 6ης Συμφωνίας του Μάλερ, γνωστής και ως “Τραγικής”. Ο ήρωας του έργου δέχεται τρία χτυπήματα τις μοίρας, τα οποία συμβολίζονται μουσικά από τρία χτυπήματα των κρουστών της ορχήστρας. Ο συνθέτης αναθεωρώντας την 6η Συμφωνία του, έθεσε στη διακριτική ευχέρεια του διευθυντή της εκάστοτε Ορχήστρας το αν θα παίξει ή όχι το τρίτο και τραγικό χτύπημα, εκείνο της ‘συντριβής’.

Σημείωμα σκηνοθέτη
«Στις ταινίες μου, υπάρχουν πολύ λίγα λόγια. Δεν είναι ένας στόχος που θέτω στον εαυτό μου, απλά έτσι συμβαίνει. Δεν είναι σιωπή, αλλά περισσότερο ένα παρθένο έδαφος. Όπως ο Βικτόρ που κλείνει τα 14. Εδώ, η μουσική αντικαθιστά τις λέξεις. Συνδέει τον Σαμουέλ με τον γιο του, Βικτόρ. Μέσω της μουσικής, τα συναισθήματα εκφράζονται και οι χαρακτήρες επικοινωνούν. Αφήνοντας τον γιο του να ανακαλύψει τη μουσική, ο Σαμουέλ ‘δίνει’ ό,τι δε μπορεί να εκφράσει με τις λέξεις. Αφήνοντας τη μουσική να ανθίσει μέσα του και βιώνοντας το πρώτο του καλλιτεχνικό συναίσθημα, ο Βικτόρ κάνει χώρο για τον πατέρα του.», Αλίξ Ντελαπόρτ

Διεθνής Τύπος:
• «Ένα προσωπικό δράμα στο οποίο οι λέξεις παίζουν δεύτερο ρόλο σε καταστάσεις και εικόνες», The Hollywood Reporter
• «Μια αναζωογονητική και τέλεια συγκρατημένη ιστορία ενηλικίωσης.», Cine-Vue